Birkaç gündür sadece yatak odası Erin’in odası salon arasında mekik dokuyorum. Kafamı uykusuzluktan kaldıramıyorum. İlk defa doğumdan beri bu kadar sıkıntılı bir haftasonu yaşadım. Erin’im hep gazlıydı, hep ağladı artık pazar günü çığırından çıktı. Annem haftasonları evine dönüyor dolayısıyla Pazar günü bu durumda Alpay ve ben yalnızdık. Artık iyice gerilen...
Bugün babannem ve dedem geldi. Gelibolu’a gittikleri için beni görmeye geldiler. Bizde Gelibolu’a gideceğiz yaza bende denize ayaklarımı sokacağım ve geçen sene annemin bile benden haberi olmadığı zamanlarda bahçeye ektikleri incir ağacının tutmuş olması için dua edeceğim.
Sonunda oldu: Göbek bağımız da düştü. Atalet içerisinde olan oğlum karnımdan kopup dünyaya gelmek için bu kadar beklettikten sonra sünnetimiz bile iki günde iyileşmişken göbeğime olan bağlılığını 19 gün sürdürdü.Ya bu adam çok yavaş olacak !! – imdatttt!!- ya da beni çok seviyor hiç kopmak istemiyor 🙂
Bugün akşam babişkonun ellerini takip ettim ve babişkonun ıslığını dikkatle dinledim. Bu ıslığı öğrenip annemi babişko ile ileride deli etmeyi planlıyorum 🙂 Birde bilen bilir babam teknolojik insan.Bu akşam elince bir kayıt cihazı geldi eve. Ben emiyorum ama burnumun dibinde simsiyah bir mikrofon..hay allaam sabır daha neler gelecek bu evde...
Bugün Pazar 1 Nisan.. Herşey şaka gibi .. biri çıkıp “1 nisaaannn” diye bağıracak sanki ama değil .. herşey tüm çıplaklığı ve gerçekliği ile iki kolumun arasında..9 ay tatilmiş haberim yokmuş 🙂 Alpay bana dün hamile olmak daha kolaydı değil mi diye sordu evet daha kolaydı çünkü bebeğimi herşeyden koruyabiliyordum...
