Bir süredir oturup neler hissettiğimi yazmadığımı fark ettim biraz önce Erin kucağımda uyumaya çalışırken.Aklıma ne kadar ruh hastası olduğum geldi çünkü ruh hastası olduğum gelmeden önce Erin doğduğu zaman hissettiklerim , ilk 40 gün ve ağlamalarım geldi ve ağlamaya başladım ve bunun son günlerde ne kadar sık olduğunu fark ettim.”...
Bir süredir ne yapıyorum yazamadım, annem benimle çok meşgul artık. Ben çok konuşuyorum, oynuyorum, daha uzun zaman uyanık kalıyorum eh annemde artık evde benimle yalnız olduğu için neler yaptığımı yazamıyoruz. Geçen hafta sonu babam ve annemle beraber yine dolaşmaya çıktık, bu sefer babam beni boğazla tanıştırmak istedi ancak arabamız serviste...
Bu sabah gelen bir e-posta ” çocuğun olunca anlarsın” diye başlıyordu. Anne olmak çocuğun olunca değil çocuk sahibi olmaya karar verdiğin anda anlaşılıyormuş. Anne olmak doğum sırasında değil kalbine ilk düştüğü anda hissediliyormuş ben bunu anladım. Okuduğum yazı üzerine yazacak tek kelime gelmedi aklıma öyle güzel anlatmış ki. Belki de...
Bu hafta yine sokaklardayım.Anneannem geldi yine parka gittik hep beraber. Uzun uzun güneş banyosu yaptım. Annem doğduğumdan beri bana dil çıkartıp duruyor sonunda bende onu taklit etmeye başladım: herkese dil çıkartıyorum. En sevdiğim diğer oyun ise tükürük akıtmaca !! Aslında arka arkaya 3-4 kere “agg-guu” diyorum ama onu kaydetmeyi daha...
Bir cumartesi sabahı .. hava süper ve Erin uyumuş, ben evde bunalım bunalım artık çok sıkıldım diye dolanırken nedense birden sokağa çıkmak geldi aklımıza 😀 Kanguru ile çıkmak zor olduğu için cesaret edemiyordum çıkmaya ama Alpay oto koltuğumuzu arabamıza monte edince herşey çok kolay oldu. Şimdi monte etmek neden sorun onu...
