Biraz yorgunum.. tamam söylenmeyeceğim ama 1 haftadır ne yazmak ne çizmek hiçbirşey gelmiyor içimden.Daha bu posta başlamadan sabah sabah yüzüme gülücükleri konduran Bilun‘a kocaman bir teşekkür etmek istiyorum. Neden mi??Aşağıdaki görsele tıklayın hele.. Ellerine sağlık.. çok incesin çok şekersin çok çok çok….. 1 haftadır hiçbirşey yazmadığımı fotoğraflara bakarken fark ettim...
Sabahnur beni sobeledi!! hemde çok zor bir konuda.. : Nasıl bloglama yapıyorum!!.. Eskiden olsa çok rahat cevap verirdim: gerine gerine,koca göbeğimi kaşşşıyya kaşşıyya diye.. şimdi biraz zor. İki emzirme arası, bir ev toparlama molası ve de bazen iki uyku arası hatta Erinle evini içersinde etrafı gezme turlarında..ki Erin monitöre baksın...
Harika bir kahvaltı.. annem babam anneannem gömdüler vallaha gözlemeleri reçelleri kaymakları dolmaları.. sonrada ağlıyor: “ama ben hep böyleemii kalıcaaamm” olsun olsun yesin ki bende yiyebileyim.. hoş ağzıma biraz dut ve kiraz tattırdı annem suyundan ve ben bayıldımm şapur şupur yalandım .. iyi kadın yani.. Kahvaltı ve yine oksijen çarpması sonucu...
Bir hızla akıp gidiyor hayat. Bir önceki postumda “geçen gece düşündüm ki” dedim.. kaldım orada..bir türlü vakit bulupda klavyemin başına oturup şöyle bir döktüremedim. Bugün yine ne zaman saat 17:30 oldu bilemedim.. akıyor ki nasıl bir akmça şelaleler böyle hızla akmıyor bu dünyada,akşam Alpaya “hoşgeldin” diyorum sonra birden sabah “güle...
O kadar çok şey birikti ki yazacağım ne başlık atsam bilemedim. Yoğun bir haftasonu ve iki gündür kafamı yastıktan kaldıramama bir de Alpay’ın bilgisayarın anakartını değiştirme hevesi eklenince ancak blogumun başına geçebildim. Günlerdir evedeyim diye haykırırken bu hafta sonu sürekli dışarılardaydım ama ı-ıhh işe yaramadı yine bunalımlardayım. Kafamı yastıktan kaldıramama...